Le Coquetier Social (LCS) is, naast Djardjal in Thiès en Atax in Dakar, één van de drie projecten voor bedelkinderen in Senegal die financieel mogelijk gemaakt worden door Afractie.Het verschil met de andere projecten is dat LCS beoogt volledig zelf in de financiële middelen te voorzien die nodig zijn voor het levensonderhoud van de mensen die er werken, en bovendien bij te dragen aan het budget voor de twee andere projecten zodat minder geld in België moet ingezameld worden.
In eerste instantie leren straatjongens er vleeskippen kweken, want in visvangst zit geen toekomst meer. Van alle vis die in Europa wordt gegeten, wordt 25 % door grote trailerboten gevangen voor de kust van Senegal. Dit maakt de lokale visbodems kapot, want er wordt met sleepnetten gewerkt, en het resultaat is dat ongeveer de helft van de Senegalezen onzekere tijden tegemoet gaan, omdat dit hun bron van inkomsten was. Met hun traditionele vistechnieken, en de kleine boten die ze ter beschikking hebben, volstaat de vangst vaak niet meer om het eigen gezin te voeden, laat staan om er een lucratieve handel van te maken. De visrechten werden verkocht aan het buitenland, en niet alleen aan Azië zoals vaak beweerd wordt. Dus moet er gezocht worden naar een alternatief, zowel in het voedingspatroon als in de opleidingen. “Geef ze geen vis, leer ze vissen” gaat niet meer op. We leren ze kippen kweken!LCS heeft een verschrikkelijk moeilijke startfase gekend. In haar tweejarig bestaan is het project tweemaal bijna kopje-onder gegaan door heirkracht. Vorig jaar maakte een zeer grillig regenseizoen de wegen onberijdbaar, waardoor de vleeskippen niet opgekocht werden. Ongeveer 1000 slachtrijpe kippen gingen verloren, samen met een zuur vergaard startkapitaal en de inzet van enthousiaste pioniers. Dit jaar begonnen we opnieuw. Maar nu werden de wegen versperd door Covid 19 maatregelen, met hetzelfde resultaat.
We zijn trots op de vakbekwaamheid van Top en zijn leerjongens, en dat is wat ons telkens ervan weerhoudt om de handdoek in de ring te gooien: het potentieel is er, ze kunnen het, ze willen het doen, maar door overmacht loopt het al voor de tweede keer fout. Nochtans is het idee zeer goed. Er wordt aan heel wat werelddoelstellingen tegelijk gewerkt, dus opgeven mag en kan gewoon niet. We hebben hier echt de mogelijkheid om de jongens iets te bieden, waarmee ze de rest van hun leven inkomen kunnen genereren. Een toekomst in eigen land. Dus met de moed der wanhoop doen we verder.
Leren uit je fouten. Dat is een belangrijk punt. We zijn het aan onze sponsors verplicht om de garantie te bieden dat ieder scenario goed doordacht is, en dat we ons uiterste best doen om een maximum uit het beschikbaar kapitaal te halen. Sowieso werkt Afractie enkel met vrijwilligers, en blijft er geen geld in België plakken aan dure overheadkosten. Maar ook onze core business moet goed uitgekiend zijn. We besloten dus te diversifiëren, al eerder dan onze financiën het toelaten, maar het is een noodzaak voor het overleven van LCS. We mogen de inkomsten niet meer alleen laten afhangen van de kippen. En dus starten we al met de groententeelt, die eigenlijk voor een latere fase voorzien was.
Een heikel punt blijft de waterbevoorrading. Global warming laat zich voelen en buiten het regenseizoen komt er geen water uit de kraan in ons dorp. Onze waterput geeft water, maar niet voldoende, en het vergt een investering om die te optimaliseren. Voorlopig vullen we waterreservoirs, die met beton ter plaatse gemaakt werden, en wordt er begoten met gieters. Het domein is echter bijna een hectare groot. Er moeten dus een hoop irrigatieslangen aangekocht worden, de elektriciteitstoevoer moet betrouwbaarder gemaakt worden, de grond heeft een ploegbeurt nodig, er moet plantgoed komen … en dat terwijl ons startkapitaal voor de tweede keer de mist in ging.
We deden mee aan een prestigieuze subsidiewedstrijd die door de Mondiale Raad in Mechelen georganiseerd werd, en waren ervan overtuigd dat we tussen alle andere NGO’s en Vierde Pijler organisaties een kans maakten. Mensen met ervaring in “ontwikkelingshulp” bekeken ons dossier, en wij waren benieuwd om te zien wat zij ervan vinden. En gelukkig blijkt dat wij niet de enigen zijn die denken dat ons plan goed doordacht is…
