Categorie archief: Djar Djal

En op een dag sta je in België om te studeren…

Sinds jaar en dag (om concreter te zijn: sinds 20 jaar) steunt de Senegalese organisatie Djar Djal kansarme scholieren en studenten. Zij krijgen de kans om kwaliteitsvol onderwijs te volgen. Vanaf hun eerste stappen in het onderwijs tot hogere studies. Dit is mogelijk dankzij de onaflatende steun van een aantal sponsors.

Bij dergelijke individuele ondersteuning kies je als sponsor voor een bepaald kind. Dat sluit automatisch andere kinderen uit. Je maakt de keuze om een kind alle kansen te geven om zich te ontwikkelen maar ook in de hoop dat het dan later van waarde kan zijn voor zijn familie en zijn gemeenschap. Goed onderwijs kost veel geld in Senegal. En een kind alle kansen zien grijpen en groeien, is fantastisch. Een druppel op een hete plaat misschien, maar wel een druppel. En mocht iedereen wat druppels ondersteunen, zou de wereld er anders uitzien…

Eén van de studenten is Idrissa Diallo, 19 jaar. Hij is geboren en getogen in Mbour, Senegal. Zijn beide ouders hebben nooit de kans gehad om te studeren. Ze zijn beiden nooit naar school geweest. Ze zijn opgegroeid in arme dorpen in het binnenland en moesten al vroeg in hun leven hun families ondersteunen met werken in het huishouden en op het veld. Beiden zijn niet opgegroeid bij hun ouders. Ze werden toevertrouwd aan tantes en ooms. Ze werden niet altijd even liefdevol door hen behandeld…

Ze wilden het voor hun kinderen anders. Djar Djal zocht en vond sponsors om hen te ondersteunen om hun kinderen kwaliteitsvol onderwijs te laten volgen. Zelf namen en nemen de ouders de taak op zich om te zorgen voor een warm nest en hen te stimuleren en aan te moedigen om te studeren, van kleins af aan.

Anders dan in België is kwaliteitsvol onderwijs geen vanzelfsprekendheid in Senegal, integendeel. Zelf in zogenaamde privé-scholen vind je klassen met 45 kinderen. En het is niet goedkoop. Velen vergeten in België dat het onderwijs bij ons heel sterk gesubsidieerd wordt en betaalbaar en toegankelijk is voor de meeste kinderen. Dat is in de rest van de wereld meestal niet het geval.

Idrissa heeft de kans gehad en genomen om te studeren. Hij is opgegroeid met toegang tot alle mogelijke informatie via het internet. Hij weet wat er in de wereld leeft. Aangezien hij sinds jong heel sterk geboeid is door informatica, was zijn keuze snel gemaakt. Hij droomde en droomt nog steeds van een job als informaticus gespecialiseerd in cyber security. Maar hoe aan de vervulling van die droom te beginnen?

Al vlug keek hij naar het buitenland om te studeren. Niet om persé in het buitenland te zijn maar om een degelijk diploma te behalen waarmee hij voor zichzelf en zijn familie een goed inkomen kan genereren. In Senegal of daarbuiten.

Makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard. De keuze viel op België. Het bleek al vlug dat er wel wat obstakels waren: hogescholen laten in het Franstalig onderwijs geen studenten van buiten de EU toe. Na wat zoekwerk bleek inderdaad dat enkel universiteiten studenten van buiten de EU toelaten. De keuze viel op ‘Computerwetenschappen’ bij de UCL of de ULB. Een dossier werd ingediend bij beide universiteiten, niet zonder kostprijs. Al vlug kreeg hij een positief antwoord van de UCL in Louvain-la-Neuve. Voorwaarde tot toelating was uiteraard het bekomen van een visum. En dit laatste was geen sinecure. We besparen jullie dit verhaal want hier is een boek over te schrijven. Het is moeilijk, ook als student, om tijdig een visum te krijgen. Dankzij de bereidwilligheid van de UCL en het aanhoudend contacteren van de ambassade is het letterlijk op het laatste moment gelukt om Idrissa naar België te halen om te studeren. Op zaterdagmorgen 14 oktober is hij geland om op 16 oktober aan te sluiten bij zijn studierichting (die al 4 weken bezig was). Gelukkig heeft hij zich zeer snel aangepast. In januari zijn de eerste examens. Dankzij een netwerk van Belgische kennissen rond hem voelt hij zich thuis in België.

De druk op hem is niet min. Zijn familie rekent op hem. Als hij slaagt, kan hij zijn broers helpen om ook verder te studeren. Hij stelt dit niet in vraag. Hij doet wat hij kan om te slagen en zijn familie te helpen.

Op de laatste Mondiale Kerstmarkt in Mechelen kwam hij langs op de stand van Afractie. Het was leuk om hem daar te zien. Vele jaren was hij de scholier en student Idrissa in Senegal, nu in levende lijve in Mechelen. We zullen zien wat de toekomst brengt en wensen hem veel succes!

En hartelijk dank aan iedereen die Djar Djal en Afractie steunt om het verschil te maken, op welke manier dan ook!

Djar Djal stopt noodgedwongen met het opvanghuis in Thies.

Een combinatie van factoren zorgt ervoor dat Djal Djal, samen met Afractie, heeft besloten om het opvanghuis voor talibés in Thies te sluiten. Het zat er al een tijdje aan te komen: het huis stond te koop en financieel werd het steeds moeilijker om alle kosten te dragen. Dit zorgde er ook voor dat Djar Djal het project niet verder kon uitbouwen, zoals bij Atax in Yoff (Dakar), met het aanbieden van workshops en opleidingen zodat de talibés ook op langere termijn een beter perspectief zouden hebben. Het project was sterk gefocust op de dagdagelijkse noden van de talibés. Hoe belangrijk de basisnoden ook zijn voor de kinderen, toch ontbrak het aan een breder opleidingsaanbod om hen te ondersteunen. Dit zorgde voor het gevoel weinig effectief te kunnen veranderen aan de situatie van de kinderen. De verkoop van het huis gaf de doorslag. Een ander huis vinden dat en dezelfde faciliteiten had en te betalen was, was geen optie. Het legt bloot hoe afhankelijk dergelijke projecten van onze steun zijn. In Senegal zelf is het vinden van structurele steun voor zo’n projecten niet haalbaar.

Djar Djal heeft door de jaren heen een paar honderd talibés geholpen. Het was voor hen een veilig oord. Monitor Pape heeft er alles aan gedaan om hen te helpen en te steunen. We zijn hem hier dan ook erg dankbaar voor. We weten dat het project voor heel wat kinderen een verschil heeft gemaakt in hun dagelijkse strijd. Gelukkig zijn er in Thies nog andere projecten die met talibés werken waar ze terecht kunnen voor eten en verzorging.

Djar Djal blijft wel verder actief het onderwijs van een aantal kansarme kinderen en jongeren in Mbour financieel ondersteunen. Dit is mogelijk dankzij een aantal vaste donors. Die steunen al jaar en dag een aantal kinderen om hen een goede opleiding te geven. Dit deel van de werking van Djar Djal is financieel minder belastend voor Afractie. Er zijn, naast de studiekosten, immers geen vaste kosten te dragen.

Voor de werking met talibés focussen we als Afractie verder op de ondersteuning van de projecten in Yoff en Le Coquetier Social. Die doelgroep blijft voor ons erg belangrijk. We willen echt een verschil maken voor hen, ook op langere termijn.

Opvanghuis Djar Djal en ‘de derde golf’.

Ondanks een opstoot van corona in Senegal bleven de talibés naar opvanghuis Daar Djal komen in Thiès. Hierbij een verslag van Pape Omario Lo, de projectverantwoordelijke ter plaatse:

In Senegal manifesteert COVID zich vooral in de grotere steden zoals Dakar en Thies. In juli werd een derde golf aangekondigd. Verschillende varianten werden gedetecteerd en dagelijks steeg het aantal gevallen. Zelf kreeg ik ook COVID ondanks vaccinatie met het Johnson-vaccin. Ik had echter wel een lichte vorm. Ik verloor mijn reukvermogen, was enkele dagen ziek, maar herstelde redelijk vlug. Ik moest wel in quarantaine blijven voor een aantal weken en moest mij herhaaldelijk laten testen. Waarschijnlijk heb ik het virus opgelopen in familiale kring, niet via de talibés in het project. Op het moment dat ik dit schrijf (nvdr: 24/09/’21) is de derde golf aan het stabiliseren. De regering geeft veel informatie over COVID en de te nemen maatregelen, maar bij de bevolking is een zekere moeheid opgetreden. Zeker in de steden is er toegang tot vaccinatie. Je kan een vaccin gratis krijgen. Soms is er gebrek aan materiaal zoals naalden. Zo ben ik drie maal opnieuw naar het vaccinatiecentrum moeten gaan vooraleer ik gevaccineerd kon worden. Veel mensen hebben dit er niet voor over. Je hoort ook overal geruchten over het vaccin. Dat je er onvruchtbaar van wordt en zo. Met de derde golf in zicht en de aandacht hiervoor in de media is het aantal gevaccineerden wel sterk gestegen.

Als verantwoordelijke van het project en enige voltijdse kracht dacht ik eerst de activiteiten voor de talibés te staken, maar gezien het feit dat de kinderen toch elke morgen aan de poort kwamen en wachtten tot we open deden, zochten we een andere oplossing. Ibrahim Sow, ex-talibé die al een tijdje in het project verblijft en ondertussen een bijna volleerde kleermaker is, gaf aan dat hij mijn taken kon en wou overnemen. Hij ondersteunt mij al sinds een paar jaren elke morgen vooraleer hij naar zijn werkplaats gaat. Hij kon het nu zo regelen dat in elk geval alle talibés minstens hun ontbijt kregen. Verschillende talibés boden zelf ook iedere dag een helpende hand om de afwas te doen en de ruimte schoon te maken.

Verder werden volgende maatregelen terug onder de aandacht gebracht:

  • Iedereen wast zijn handen bij binnenkomst met zeep en javel
  • Iedereen draagt een masker
  • Iedereen respecteert de afstand tussen elkaar
  • We voorzien geen sessies tandenpoetsen zolang de COVID-crisis duurt
  • Na elke ontbijtsessie wordt alle materiaal (tafels, stoelen, tassen, lepels,…) met javel ontsmet

Echter, het is niet evident om de talibés, los van het wassen van de handen en het ontsmetten van het materiaal, de maatregelen te laten volgen. Ze hebben allemaal vroeger herbruikbare maskers van Djar Djal gekregen, maar hebben ze dikwijls al verloren of gebruiken de maskers niet. Ook het afstand houden, is voor hen moeilijk. Ze lopen elke dag gans de stad door en hebben met veel mensen contact. Weliswaar is dit steeds in open lucht. Ze komen niet in gesloten ruimtes en hebben veelal enkel met elkaar nauw contact. De talibés van hun ‘daara’ (verblijfplaats van de talibés) zijn dan ook hun bubbel.

Gelukkig kon de werking van Djar Djal tijdens de periode van mijn ziekte doorgaan. Binnenkort kan ik terug aan de slag. Onder de talibés die het project bezoeken is er voorlopig geen COVID vastgesteld. Ze worden evenwel ook niet getest. Mochten we symptomen zien, brengen we ze zeker naar het dispensarium om te laten testen.

Trouwens, je kan Ibrahim Sow via Instagram volgen via ibzo_couture. Mooi hoe hij als ex-talibé en met ondersteuning van Djar Djal nu volop zijn creativiteit in het ontwerpen van kleren steekt en daar apetrots op is.