Op 14 maart werkte Afractie mee aan de Wereldmeerdaagse in Boom. Dit is een educatief initiatief van de Vzw Mundio, met als centraal thema “wereldburgerschap”. In samenwerking met de Dienst Noord/Zuid van het Provinciebestuur werd een concept uitgewerkt, waarvan de verschillende onderdelen worden teruggekoppeld naar de scholen in enkele voorbereidende vergaderingen. Het project omvat een degelijk uitgewerkt aanbod van mondiale vorming, met als voornaamste eye-catcher een halve dag inleefprogramma. De kinderen bekijken dan een wereldfilm, en spenderen enkele uren in een interactieve “wereldmarkt” : een zaal gevuld met tientallen visueel aantrekkelijke doe-stands, waar vrijwilligers de leerlingen begeleiden bij korte opdrachtjes. Speels, spannend, actief en vooral beklijvend ! Voor de uitwerking van de standen wordt beroep gedaan op een aantal ngo’s en 4de pijlerorganisaties, waaronder dus Afractie. In een 2-tal weken probeert men zo’n 4000 leerlingen van de 1ste graad middelbaar onderwijs te bereiken.
Een verslag van bestuurslid Nina :
“Ik werd tewerkgesteld in het vluchtelingenkamp, waar collega’s een rondleiding en uitleg gaven. De realiteit van een vluchtelingenkamp wordt hier weergegeven aan de hand van allerlei dagdagelijkse dingen : een waterpunt, waar de mensen kunnen aanschuiven om een bidon te vullen, een latrine waar enkel wat rietpaneeltjes zorgen voor een beetje discretie, meettoestellen om te bepalen hoever kinderen nog verwijderd zijn van het kritieke punt in hongersnood, zakjes met “caloriepoeder”, om degenen die kritiek zijn snel terug wat bij te voeden, een aftands ziekenhuisbed met een muskietennet erover, de quarantaine voor gevaarlijke besmettelijke ziektes … Om de kinderen de kans te geven zich volledig in te leven, speelden enkele vrijwilligers een rol. Ik was een mensensmokkelaar. Men had mij een zwarte overall gegeven, achter een schutting lag een grote zodiac opblaasboot, ik verkocht valse identiteitskaarten om de kinderen zoveel mogelijk (nep)geld afhandig te maken, en ik mocht naar hartenlust liegen en bedriegen. Bestemming België, het land van melk en honing, zonder oorlogen en hongersnood, waar de vluchtelingen veel geld kunnen verdienen om hun familie in het thuisland mee te helpen, waar iedereen genezen kan worden en gezondheidszorg gratis is, en waar ze veel landgenoten zullen terugvinden. Naarmate het scenario vordert, wordt de mensensmokkelaar natuurlijk steeds minder behulpzaam, stijgen de prijzen, en blijkt dat niet alles zo rooskleurig is. Wie veilig de overtocht naar Europa had gemaakt, moest nog van Griekenland naar België geraken. In een 40-voet container werden de vluchtelingen opgesloten voor het laatste deel van het traject, ze moesten stil zijn omdat de chauffeur niet mag weten dat ze in zijn container zitten. In de container werd een filmpje geprojecteerd de situaties die vluchtelingen meemaken, de grenscontroles, de honger, de toestellen waarmee de douane co2 meet om te checken of er verstekelingen aan boord zijn, de consequenties als men betrapt wordt … En natuurlijk worden ze betrapt : Marc, in politie uniform, bonkt op de container en gaat met een zaklamp binnen, neemt alle valse paspoorten in beslag, en brengt de vluchtelingen naar de dienst immigratie, waar een bediende zit die enkel een vreemde taal spreekt, …. en zo gaat het verder. Véél meer dan je als leerkracht ooit kan vertellen in de klas. Tijdens de middagpauze kreeg ik vele boze blikken van kinderen die echt waren opgegaan in het spel, die hun geld terugeisten, of die eruitzagen of ze in huilen zouden uitbarsten. Van inleving gesproken !
Begrip voor het lot van onze medemensen kan natuurlijk pas ontstaan nadat je even in hun schoenen hebt gestaan. Alle vrijwilligers weten dat die schoolkinderen niet écht met de dood bedreigd worden, doorweekt, uitgehongerd, misbruikt en ziek zijn, en toch hebben we allemaal met hen te doen. En dat is dan maar een fractie van wat echte vluchtelingen moeten doorstaan. Stemt tot nadenken, en hopelijk zet het iets in beweging!
Ook uit Senegal maken uitgehongerde vluchtelingen de vaak hachelijke reis naar het Noorden, in gammele boten en pirogues die niet geschikt zijn voor de open zee. Afractie stelt alles in het werk om de kinderen in Senegal een toekomst te geven in eigen land. Alle steun aan onze workshops “un talibé-un métier” is welkom.
Vorig jaar werd, met ondersteuning door stad Mechelen, gestart met de organisatie van allerlei workshops in ATAX. Onder het motto ‘Un talibé, un métier’ (of: ‘elke talibé zijn beroep’) is het de bedoeling om de kinderen kennis te laten maken met allerlei beroepen en hen zo op weg te zetten om ook effectief een beroep aan te leren. Dé weg naar een betere toekomst!
