Stilaan loopt het jaar weer ten einde. Tijd voor terugblikken, goede voornemens en, sinds een aantal jaren, ook voor die grote eindejaarsactie: ‘De Warmste Week’. Ook wij konden vroeger rekenen op steun in het kader van die actie. Dat betrof meestal maar een aantal kleinere activiteiten of enkele plaatjes die werden aangevraagd. Het was dus zeker niet onze grootste financiële ondersteuning, maar het voelde goed om deel te kunnen uitmaken van die grote golf aan solidariteit die Vlaanderen steeds weer overstroomt en respect te krijgen voor onze en al die andere projecten die er naar streven om van onze wereld een iets betere plaats te maken voor anderen die het niet zo goed hebben.

Maar toen kwam Corona. En na dat moeilijke jaar waarin alle fondsenwervende activiteiten stilvielen, moest er blijkbaar een en ander herdacht worden. Zo komt het dat sinds 3 jaar enkel nog projecten kunnen ondersteund worden door ‘De Warmste Week’ die actief zijn in Vlaanderen. Zonder afbreuk te willen doen aan deze projecten vinden we dit toch een gemiste kans.

Toen we onlangs werden ontvangen op het Provinciehuis in Antwerpen (samen met de andere 4^de pijlerorganisaties die gesteund werden door de provincie Antwerpen dit jaar) werden we daar ook vergast op een uiteenzetting door de voorzitster van 11.11.11. Naar aanleiding van het 75-jarig bestaan van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens vertelde ze hoe deze Verklaring steeds weer het morele kompas zou moeten zijn wanneer we spreken over (internationale) solidariteit; hoe we er steeds weer op moeten letten dat iedere mens gelijk behandeld wordt; hoe niemand beter is dan een ander. Zijzelf gaf tijdens haar uiteenzetting verschillende voorbeelden over bijvoorbeeld de oorlog in Gaza of de genocide in Rwanda, maar misschien kunnen we al beginnen dicht bij huis? De slogan van ‘De Warmste Week’ waar we quasi continu mee te maken krijgen op radio en TV tegenwoordig verwijst naar hoe niet iedereen het geluk heeft om op te groeien zonder zorgen en hoe er zal ‘gevlamd’ worden opdat iedere jongere moet kunnen opgroeien op een veilige plek. Geldt dit dan niet ook voor de straatkinderen in Senegal (of op andere plaatsen in de wereld)? Waarom enkel organisaties laten deelnemen die jongeren ondersteunen in Vlaanderen? We zijn toch echt wel rijk genoeg om een (klein) deeltje van onze rijkdom te gebruiken in het Zuiden?

Bij Afractie blijven we in ieder geval ons hart openzetten voor die kwetsbare jongeren in Senegal. Met onze kleine ‘druppels op een hete plaat’ weten we dat we daar toch een verschil kunnen maken voor enkele jongeren, die op hun beurt anderen aanzetten om ook beter te doen. We hopen daarvoor ook in het nieuwe jaar verder op uw hulp te kunnen rekenen, met of zonder Warmste Week.

Voor iedereen alvast de allerbeste wensen voor een gezond en gelukkig 2024!