Alle berichten van Manfred

Interview met een ‘gamechanger’.

Sinds dit jaar ondersteunt Afractie mee het weeshuis Sourire Bébé in Thiès te Senegal als onderdeel van AMMD. Het weeshuis was oorspronkelijk bedoeld als opvangplek voor kinderen onder de 6 jaar van ouders met mentale problemen, maar vangt intussen ook weeskinderen, vondelingen en kinderen van ongehuwde – vaak uit de familie verstoten – moeders op.

In dit interview laten we oprichtster en bezielster Bineta Fatim Dieng aan het woord over haar visie, hoe haar passie begon en waar ze in de toekomst naar toe wil. We stellen haar vijf korte vragen over het weeshuis dat ze intussen al bijna zeven jaar vol passie runt.

  1. Waarom heb je het weeshuis opgericht?

 Het idee om Sourire Bébé op te richten is ontstaan in 2011, toen ik op een avond een dakloze vrouw tegen het lijf liep die ernstige mentale problemen had. Ze had een kleuter aan haar zijde, haar zoontje, die wél gezond was. Samen waren ze uit huis gezet door hun familie. Die ontmoeting heeft me toen heel erg geraakt.

Zelf heb ik ook niet de gemakkelijkste thuissituatie gehad. Mijn mama was na jarenlang partnergeweld ernstig getraumatiseerd en had hierdoor heel wat mentale problemen. Ik heb het geluk gehad dat zij wel is opgevangen door haar familie, maar dat is niet bij iedereen het geval. Die avond, na de ontmoeting met deze vrouw en haar zoontje, wist ik dat ik kinderen in gelijkaardige situaties wou opvangen en hen een toekomstwou geven.

  1. Wat is de sociale problematiek achter het weeshuis juist?

 Wanneer een vrouw trouwt in Senegal gaat ze vrijwel steeds inwonen bij de familie van haar man. Ze komt in een nieuwe familie terecht, en die is niet altijd even gastvrij. Familiaal geweld en partnergeweld zijn hier geen uitzondering, en beetje bij beetje lopen de vaak erg jong getrouwde vrouwen zware trauma’s op die hen voor de rest van hun leven mentale problemen opleveren. Wanneer deze problemen te zwaar worden, worden ze soms simpelweg op straat gezet, samen met hun baby, of vertrekken ze zelf omdat ze zich niet langer veilig voelen. Het leven op straat is echter verre van veilig, en brengt opnieuw gevaar voor geweld en (seksueel) misbruik met zich mee.

Het zijn deze vrouwen en hun kinderen die ik oorspronkelijk wilde helpen. Voor ik Sourire Bébé heb gesticht in 2016, heb ik in 2011 al een andere organisatie “A.M.D.D.” (aide aux malades mentaux démunis) opgericht, voornamelijk gefocust op het helpen van deze vrouwen.

Er is echter ook nog een andere grote problematiek: die van het taboe op buitenechtelijke kinderen. In Senegal, waar het merendeel van de bevolking moslim is, zijn buitenechtelijke kinderen nog steeds een grote schande. Wanneer jonge, ongetrouwde meisjes en vrouwen hier onverwacht zwanger worden, worden ze vaak verstoten uit hun familie en komen ze op straat terecht. In andere gevallen proberen ze hun zwangerschap te verstoppen, en staan ze hun kind af van zodra het geboren is, of proberen ze er uit wanhoop op een andere manier van af te geraken, wat eindigt in een gevangenisstraf. Ook deze vrouwen en hun kinderen wil ik helpen en een toekomst geven.

  1. Hoe lang blijven de kinderen in het weeshuis, en wat gebeurt er daarna met hen?

We vangen kinderen op van 0 tot 6 jaar. Uiteraard zetten we hen daarna niet zomaar buiten. Er zal nooit een kind bij ons vertrekken als we niet 100% zeker zijn dat het goed terecht komt. Daarvoor werken we ook samen met de jeugdrechtbank en AEMO (Action Éducatif en Milieu Ouvert), een deelorgaan van de Senegalese rechtbank die sociaal onderzoek doet. Idealiter vangen we de kinderen zo kort mogelijk op, en keren ze zo snel mogelijk terug naar hun familie. Bij sommige kinderen is dat echter geen optie. In dat geval zoeken we een Senegalees pleeg- of adoptiegezin voor hen. Uitzonderlijk kunnen de kinderen – indien we niet meteen een oplossing voor hen vinden – langer blijven, maar dat is gelukkig erg zeldzaam. Eens de kinderen terugkeren naar hun familie, verzekeren we ook dat ze naar school kunnen blijven gaan. Indien nodig nemen we dus ook het inschrijvingsgeld en de bijkomende kosten op onze rekening opdat ze ook na hun verblijf in het weeshuis allemaal dezelfde kansen krijgen op een mooie toekomst.

  1. Wat zijn de belangrijkste dingen die het weeshuis momenteel nodig heeft?

 Tot nu toe heb ik de werking van het weeshuis grotendeels zelf gefinancierd. Dat is echter niet houdbaar op lange termijn, zeker niet als we in de toekomst willen blijven groeien om nog meer kinderen op te kunnen vangen. Sourire Bébé krijgt geen staatssteun, dus zijn we verder volledig afhankelijk van giften. Hoewel we er momenteel in slagen om in de basisbehoeftes van de kinderen te voorzien, verdienen ze een plek waar ze zich nog beter kunnen ontplooien, en verdienen de Tata’s (zorgmedewerkers) die zich met hart en ziel over hen ontfermen een beter loon.

Ik wil hen een plek geven waar ze niet alleen opgevangen worden, maar waar ze op alle gebieden kunnen groeien, en waar een sterke basis wordt gelegd voor een beloftevolle toekomst. Geen tehuis, maar een thuis. Aan liefde en affectie ontbreekt het hen alvast niet, maar we willen hen ook op pedagogisch en medisch gebied de zorg en opvolging bieden die ze nodig hebben, evenals voldoende ruimte om hun eigen persoonlijkheid te kunnen ontwikkelen.

Daarom hebben we recent een bouwgrond gekocht waarop we een nieuw weeshuis willen bouwen: een plek waar we niet alleen meer kindjes kunnen opvangen, maar die ook voorzien is van een schooltje, een medische post en een grotere speelplaats. We kunnen dus alle giften gebruiken om ervoor te zorgen dat dit er ook echt komt. Daarnaast blijft ook de dagelijkse werking van het weeshuis erg duur: voeding, water, melkpoeder, medicatie, elektriciteit, kleding, dagelijkse hygiëne, inschrijvingsgeld voor school,… De lijst met kosten is eindeloos.

  1. Hoe zie je het weeshuis over 10 jaar?

 Over 10 jaar hoop ik dat we een groot en modern weeshuis zullen zijn, met opvangplek voor 100 kinderen, gespecialiseerd personeel en al wat nodig is voor hun optimale ontwikkeling. Het bouwplan voor het nieuwe weeshuis is er alvast, nu hopen we op voldoende financiële steun om zo snel mogelijk met de bouw van start te kunnen gaan.

“Save the date”

Om Bineta met haar initiatieven te ondersteunen, organiseert Afractie op Donderdag 30 Maart 2023 een wijn-degustatie bij het gerenomeerde wijnhuis Despert in Sint-Job ten voordele van Sourire Bébé.

Of , wenst u gewoon een gift te doen aan het kinderweeshuis: dit kan op het rekening nummer van Afractie BE78 0015 1968 8286 met vermelding ‘Gift Pouponnière Sourire Bébé’.

Tawféex í Jigéen: het eerste project krijgt vorm.

Dankzij het harde werk van Rose Seck en Sounounkou Traore, is het eerste project “Unité de production d’herbes aromatiques et légumes sèches” een feit. De economische poot van Tawféex í Jigéen zet hiermee haar schouders onder een project dat als doel heeft kruiden, groenten en later ook fruit te drogen.

De landbouw in Senegal zit de laatste jaren in de lift dankzij het groeiend bewustzijn bij de Senegalezen dat landbouw een belangrijke voedingsbron is, dankzij de steun van de regering en de introductie van meer gevorderde technologieën.
Het grote probleem in Senegal is de bewaring van de landbouwproducten. Jaarlijks verliest het land 25% van haar geoogste producten door een gebrek aan goede opslag of bewaring. Hierdoor moeten goederen weer ingevoerd worden, wat het leven van de Senegalezen alleen maar duurder maakt.
Het drogen van kruiden, groenten en fruit biedt een oplossing voor het probleem van bewaring én legt tegelijk de focus op het behoud van de voedingswaarde van de oogst. Bovendien blijven producten het ganse jaar in het aanbod (en is importeren niet nodig) en kan zo de prijs stabiel worden gehouden, wat een positieve impact heeft om de gezonde voeding van de Senegalezen.

Langs de andere kant beoogt Tawféex í Jigéen tegelijkertijd de economische ondersteuning van haar eigen leden. Enerzijds kunnen ze een rol opnemen als werknemer in het project, anderzijds kunnen ze de producten verkopen op markten en in winkels.
Er zit een grote win-win-win in dit project.
Om het project in de kijker te zetten, neemt Tawféex í Jigéen deel aan het “Forum mondial de l’économie sociale et solidaire” in Dakar dat plaatsvindt van 1 tot 6 mei 2023. Rose en Sounounkou zullen samen met Dominique Bellens, jarenlang lid van Afractie, het project voorstellen.
Eerste werk is om fondsen te verzamelen in Senegal bij diverse nationale en internationale instanties. Het Forum biedt een opportuniteit om te netwerken en onze plannen voor te leggen aan diverse geldschieters.
In 2023 zullen we tevens het project en haar vorderingen voorleggen aan Belgische instanties die hun schouders mee willen zetten onder de structurele ondersteuning van de landbouw in Senegal en meer bepaald onder het drogen van de landbouwproducten met het doel gezonde voeding betaalbaar te houden.
Tawféex í Jigéen beoogt tevens de verbetering van de familiale en economische situatie van haar leden. Want pas als de financiële situatie van vrouwen in Senegal verbetert, is er ook ruimte voor vruchtbare samenwerkingen en persoonlijke groei.

Vruchtbaar…

Een trouwe deelnemer aan onze actie “1 van de 200” vroeg onlangs “Hoe gaat het met mijn investering?”.  Wel Dirk, het gaat schitterend met je ‘investering’, zoals ondervoorzitster Nina met eigen ogen heeft kunnen vaststellen onlangs tijdens haar bezoek.
In Ndieguène hebben we twee ex-bedeljongens die ondernemer geworden zijn, keihard werken, gedisciplineerd zijn en alle investeringen onderhouden. Bovendien vragen ze niet liever dan uit te breiden en meer groenten te kweken, meer kippen te zetten en andere jongens op te leiden.  Ze zijn leergierig, allebei, en ambitieus, en het is hartverwarmend om te zien hoe ze hun eigen leven een andere wending geven.  Ze zijn nooit naar school gegaan, hebben geen papieren en beschikken over een enorme taalhandicap. Met andere woorden: allerlei praktische obstakels.  Maar wat een wilskracht en inzicht, en wat een mooie resultaten kunnen ze na amper 1 jaar al voorleggen.
Dat is het signaal dat we nodig hadden om verder te investeren.  En verder te werken aan de pijnpunten die er nog zijn: water en elektriciteit.
Thomas en Simon, twee jonge Belgische ingenieurs, brachten zopas een maand door in ons project Le Coquetier Social.  Dat deden ze in het kader van een missie van Students for Energy in Africa, de vzw die ons helpt bij het zoeken naar milieuvriendelijke en duurzame energieoplossingen.  Onze twee ingenieurs investeerden geld en tijd om iets te betekenen voor jongens ver weg.
Omdat de bouw van de windmolen twee jaar geleden werd afgebroken (repatriëring door Covid-19 …) lag er nog heel wat (duur) materiaal te wachten op afwerking. De tijd die Simon en Thomas hadden voor de afwerking was om praktische redenen beperkt. Na een evaluatie van de nog uit te voeren taken, werd beslist dat het riskant was om de geplande windmolen verder af te werken: er kwam immers nog heel wat lokaal vakmanschap aan te pas om de houten wieken de exacte vorm te geven die ze nodig hadden voor een goed rendement. Als daar ergens iets misliep met de planning bij de ‘onderaannemers’, was de windmolen nog steeds niet operationeel bij vertrek naar België.  Dat scenario moest kost wat kost vermeden worden.
Een nieuw plan kreeg vorm: alle elektrische componenten die reeds aanwezig waren, konden gebruikt worden voor een batterijbuffer die geladen wordt door zonnepanelen. Op die manier werd een heel groot deel van de reeds gedane investeringen gerecupereerd en kunnen alsnog stroompannes overbrugd worden.  Mede door de investering die we vorig jaar deden in een stevig dak was dit een goeie optie. Dus werd overgegaan tot de aanschaf van zonnepanelen. Het metaal dat had moeten dienen voor de piloon waarop de windmolen bevestigd zou worden, werd gebruikt om een frame te maken dat de panelen een optimale hoek tot de zon verschaft.
Ablaye en Ama zorgden gedurende het verblijf voor huisvesting en lekkere maaltijden.  Initieel werd een vertaler ingehuurd die ons zou helpen communiceren met de jongens en met andere lokale contacten.  Maar met het vervallen van de plannen voor de windmolen was het niet duidelijk of we van zijn diensten gebruik moesten maken.  We moesten immers geen onderhandelingen opstarten met schrijnwerkers etc, en bovendien, wat een feest: Ablaye en Ama hebben het voorbije jaar keihard hun best gedaan om op eigen houtje Frans te leren.  Bijna alle dagdagelijkse dingen konden vlot besproken worden zonder vertaler.  Heerlijke discussies, tot in de vroege uurtjes, over de meest diverse onderwerpen.  De gelegenheid voor beide partijen om heel wat te leren over elkaars cultuur (en om heel veel grapjes te maken en veel te lachen!).  Er werd een fijne band opgebouwd tussen de vier jonge mannen, en het is altijd zo heerlijk om dat te zien gebeuren. Het budget voor de vertaler werd gebruikt voor een dagje ontspanning (en zwemles 🙂), en voor een tandartsbezoek voor Ablaye en Ama (initiatief van Thomas en Simon, bedankt gasten!).  Zoals altijd: bij iedere uitgave kijken en nog eens kijken hoe het geld het best besteed kan worden.  
Bij terugkeer naar België was er zoals altijd weer een wensenlijstje. Prioriteiten zullen gesteld moeten worden over nieuwe investeringen.  Omdat de aanvoer van ééndagskuikens een probleem blijft, de prijzen voor kippenvoer enorm gestegen zijn en de prijzen voor vleeskippen benedenmaats zijn, gaan we (gedeeltelijk) overschakelen naar legkippen. Eieren kunnen in het dorp verkocht worden. De investering daar is de aanschaf van legklare kippen – een heel ander budget dan ééndagskuikens – en een iets steviger dak voor de stallen.  We willen ook graag een stukje verharding aanleggen zodat het zand wat meer uit de buurt van het huis blijft.  Een terrasje zal niet zoveel kosten maar zal het onderhoud van het huis een pak makkelijker maken.  Het zou heel fijn zijn als we de jongens, één voor één, een cursus van een paar maanden permacultuur konden laten volgen.  Daarvoor is het nodig om een derde ex-talibé jongen aan te werven die helpt met de dagelijkse zorg voor de kippen en de groentenplantage.  Zowel de cursus als de (tijdelijke) extra wedde vragen een investering.  Een duurzame oplossing moet gevonden worden voor het waterprobleem, want dat blijft het allergrootste obstakel voor groei van Le Coquetier.  Een geotechnische studie werd uitgevoerd en het ziet ernaar uit dat we een putboring moeten laten uitvoeren die tot 135 meter diep gaat.  En die 15.000 Euro zal kosten …
We proberen één en ander te sponsoren met subsidies die aangevraagd zullen worden maar al uw hulp is nog steeds welkom.
Doe dus zoals Dirk, en word “1 van de 200”.   Al jarenlang zijn we op zoek naar 200 donors die maandelijks 10 euro willen storten als ondersteuning van onze projecten.  Het levert tevens een fiscaal attest op.  Op dit ogenblik hebben we 59 dergelijke donors.  Als je een duurzaam initiatief wilt steunen, dat bijna de totaliteit van de steun rechtstreeks besteedt aan hulp ter plaatse, ben je bij Afractie aan het goeie adres.  Yes, you can 🙂