LCS: slachtoffer van de klimaatopwarming.

In februari was ondervoorzitster Nina op bezoek in Senegal. Het nieuws dat ze te melden heeft over ons landbouwproject ‘Le Coquetier Social’ is allesbehalve vrolijk:

Klimaatopwarming eist een zware tol in Senegal. De normale temperaturen in februari zijn gemiddeld 27 graden, soms iets meer, soms iets minder. Ik raadde mijn reisgezel Kevin aan enkele warme spullen mee te nemen voor de avonden. Bleek een beetje absurd, want temperaturen van 41 graden waren dit jaar meer de norm.

Waterschaarste is het gevolg. Bevolkingsgroei zorgt voor opdeling en bebouwing van gronden en samen met leeggeviste zeeën (export) zorgt dit voor intensievere landbouw, van het soort waar we niet blij van worden…

Specifiek voor de Coquetier zijn er ernstige gevolgen. De grond naast ons werd vorig jaar opgedeeld onder 7 erfgenamen. Degene die het stuk grond kreeg dat paalt aan het onze besloot een waterput te graven, en wel op 8 meter afstand van de onze (want logischerwijs is daar water te vinden ).

Resultaat: nog minder dan de helft wateropbrengst van het weinige dat we al hadden. Het breekt mijn hart om dit te zeggen, maar dit is de doodsteek van het project. Er is geen mogelijkheid meer om kippen te kweken, geen mogelijkheid om groenten te kweken. We hebben twee vaten water per dag, soms niet genoeg om ons te wassen zelfs. De fruitbomen zijn groot genoeg om zelf water uit de diepte te halen, maar daarvan kunnen de jongens niet leven, laat staan een project maken waar ze anderen kunnen opleiden.

We zochten tevergeefs naar oplossingen (denk aan het bezoek vorig jaar met de 2 ingenieurs). Ter plaatse brainstormen met de jongens en met Bart Van Campen (bestuurslid Afractie) en Kevin Van Kerkhove bracht ook nu geen soelaas.

Ablaye en Ama hebben absoluut het beste van zichzelf gegeven. Maar ook zij willen vooruit in het leven. Bedoeling is dat ze nu een rijopleiding volgen voor vrachtvervoer. Een rijbewijs is een troef die hen toch op weg helpt naar een job. Maar het liefst van al willen ze koken. We informeren ons naar opleidingen, en proberen zowel de jongens als de investeringen een nieuwe toekomst te geven in een Afractie project.

We zijn fier op de ontwikkeling die de jongens hebben doorgemaakt in en dankzij de Coquetier, maar tegelijk zeer triest dat we de handdoek in de ring moeten gooien. We kunnen echter onze schaarse middelen niet blijven investeren in een (mooi) project dat niet levensvatbaar (meer) is. In de loop van 2024 zal ‘Le Coquetier Social’ dan ook ophouden met bestaan.

Heet van de naald vanuit Senegal (van onze correspondente Nina)

Afractie ondersteunt sinds enige tijd een Senegalees initiatief voor opvang van weeskinderen.  Als medebestuurslid doe ik een korte missie in Senegal om de actuele noodsituatie in het kinderweeshuis in kaart te brengen en hulp te bieden .  Het is belangrijk dat de sympathisanten van Afractie een beeld krijgen van deze crisistoestand .

Korte geschiedenis: Mevrouw Bineta Fatim Dieng heeft in 2013 een weeshuis opgezet waar in eerste instantie baby’s van moeders met een mentale beperking werden opgevangen.  Hoewel het weeshuis officieel erkend is en de kinderen door een rechter onder de hoede van Bineta worden geplaatst, is er geen enkele financiële ondersteuning van de Senegalese staat.  Bineta is een fantastische persoon die zich, naast haar eigenlijke job in een bedrijf, inzet om  hulpbehoevende baby’s in haar ‘Pouponnière Sourire Bébé’ op te vangen.  Deze tour de force is  voor haar een dagdagelijkse noodzaak.  Daarom besloot Afractie vzw een handje toe te steken en ondersteunt sinds 2022 de werking. De Pouponnière is namelijk het enige weeshuis in de hele provincie  Thiès, een gebied zo groot als 2 keer de provincie Antwerpen.  Bineta had voor zichzelf een limiet gezet op maximum 25 kinderen. Om in degelijke zorg te voorzien zijn middelen nodig : de huur van een aangepast pand, gemotiveerde kinderverzorgsters, babymelk, medische consulten, medicatie, vervoer, administratie …  een eindeloze lijst uitgaven.

Twee weken geleden kwam een andere – niet erkende – kinderopvang in de media.  Een verzorgster maakte beelden van de wantoestanden en verspreidde ze op het internet. Kinderen waren er gestorven. Kort daarop werd de uitbater van de opvang gearresteerd. De autoriteiten & het Rode Kruis brachten 12 verwaarloosde baby’s naar de Pouponnière Sourire Bébé.  De kinderen waren ondervoed, vuil, ziek, of zelfs in kritieke toestand.  Met nooit aflatende inzet nam Bineta ze onder haar hoede.  Dit keer met  symbolische ondersteuning van de overheid !

Daarom doen wij een dringende oproep tot hulp.  Ik wist wat mij te wachten stond toen ik naar de Pouponnière ging maar er zijn geen woorden voor de emotie die mij overviel toen ik de eerste baby in mijn armen nam.  Om de mensen in België die reeds een financiële bijdrage meegaven te bedanken, probeerde ik een filmpje  met gesproken commentaar op te nemen.  Het lukte mij niet.  Elke poging moest gestaakt worden omdat ik voortdurend in huilen uitbrak.  Het werken met talibés en straatkinderen is ook emotioneel beladen, maar dit was toch van een ander niveau.

Wat mij troost en hoopvol maakt, is de aanblik van de eigen kinderen die al  langer in het weeshuis verblijven.  Ze lachen, spelen, zijn gezond en actief, proper, aanhankelijk.  De vreugde is voelbaar.  De nieuwe baby’tjes daarentegen zijn totaal apathisch. Diegenen die sterk genoeg zijn om te huilen, doen dat. Anderen liggen naar adem te snakken of bewegen enkel de oogjes.  Schrijnend!!!  Ik probeer mij voor te stellen hoe ook deze kinderen binnenkort gaan uitgroeien tot gelukkige kinderen die liefde krijgen van de verzorgsters in het weeshuis en daarna bij een liefdevol, definitief opvanggezin.

Hulp is nu dringend nodig en van levensbelang !   Uw bijdrage gaat rechtstreeks naar de Pouponnière. U krijgt een fiscaal attest bij een bijdrage vanaf € 40 via ING rekening  ‘BE13 3632 3053 9839’ met vermelding van “ gift Pouponnière “ en uw e-mail adres voor het fiscale attest.

Vrijwilligers met een medische of paramedische opleiding zijn ook van harte welkom! Vraag ons gerust bijkomende info via mail.

Noteer ook alvast in uw agenda: Stand -up voor Senegal op 29/6 in zaal Elckerlyc te Antwerpen. De enthousiaste stand – up  comedians brengen jullie (volledig belangeloos) een heerlijke avond ten voordele van ons gezamenlijke “goede doel”.

Dank bij voorbaat in naam van Bineta en al haar kindjes.

Warme weken, voor iedereen.

Stilaan loopt het jaar weer ten einde. Tijd voor terugblikken, goede voornemens en, sinds een aantal jaren, ook voor die grote eindejaarsactie: ‘De Warmste Week’. Ook wij konden vroeger rekenen op steun in het kader van die actie. Dat betrof meestal maar een aantal kleinere activiteiten of enkele plaatjes die werden aangevraagd. Het was dus zeker niet onze grootste financiële ondersteuning, maar het voelde goed om deel te kunnen uitmaken van die grote golf aan solidariteit die Vlaanderen steeds weer overstroomt en respect te krijgen voor onze en al die andere projecten die er naar streven om van onze wereld een iets betere plaats te maken voor anderen die het niet zo goed hebben.

Maar toen kwam Corona. En na dat moeilijke jaar waarin alle fondsenwervende activiteiten stilvielen, moest er blijkbaar een en ander herdacht worden. Zo komt het dat sinds 3 jaar enkel nog projecten kunnen ondersteund worden door ‘De Warmste Week’ die actief zijn in Vlaanderen. Zonder afbreuk te willen doen aan deze projecten vinden we dit toch een gemiste kans.

Toen we onlangs werden ontvangen op het Provinciehuis in Antwerpen (samen met de andere 4de pijlerorganisaties die gesteund werden door de provincie Antwerpen dit jaar) werden we daar ook vergast op een uiteenzetting door de voorzitster van 11.11.11. Naar aanleiding van het 75-jarig bestaan van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens vertelde ze hoe deze Verklaring steeds weer het morele kompas zou moeten zijn wanneer we spreken over (internationale) solidariteit; hoe we er steeds weer op moeten letten dat iedere mens gelijk behandeld wordt; hoe niemand beter is dan een ander. Zijzelf gaf tijdens haar uiteenzetting verschillende voorbeelden over bijvoorbeeld de oorlog in Gaza of de genocide in Rwanda, maar misschien kunnen we al beginnen dicht bij huis? De slogan van ‘De Warmste Week’ waar we quasi continu mee te maken krijgen op radio en TV tegenwoordig verwijst naar hoe niet iedereen het geluk heeft om op te groeien zonder zorgen en hoe er zal ‘gevlamd’ worden opdat iedere jongere moet kunnen opgroeien op een veilige plek. Geldt dit dan niet ook voor de straatkinderen in Senegal (of op andere plaatsen in de wereld)? Waarom enkel organisaties laten deelnemen die jongeren ondersteunen in Vlaanderen? We zijn toch echt wel rijk genoeg om een (klein) deeltje van onze rijkdom te gebruiken in het Zuiden?

Bij Afractie blijven we in ieder geval ons hart openzetten voor die kwetsbare jongeren in Senegal. Met onze kleine ‘druppels op een hete plaat’ weten we dat we daar toch een verschil kunnen maken voor enkele jongeren, die op hun beurt anderen aanzetten om ook beter te doen. We hopen daarvoor ook in het nieuwe jaar verder op uw hulp te kunnen rekenen, met of zonder Warmste Week.

Voor iedereen alvast de allerbeste wensen voor een gezond en gelukkig 2024!